Onze eerste eis: de pensioenen moeten vanaf nu worden geïndexeerd en er moet indexering in de toekomst mogelijk zijn. Indexatie mag niet langer afhankelijk zijn van de dagelijks veranderende marktrente. De aanvullende pensioenen zijn sinds 2010 bijna een kwart minder waard geworden. Daarom moet er vanaf nu worden geïndexeerd. Want eenmaal in het nieuwe stelsel kan er niets meer worden gerepareerd. Stap je in met een slecht pensioen, dan blijft het een slecht pensioen. De pensioenfondsen hebben genoeg geld in kas: het rendement van hun beleggingen is gemiddeld 7%! Daarnaast is het vermogen van de fondsen de afgelopen 12 jaar gegroeid van 700 naar 1800 miljard. Als je straks een stelsel invoert waarbij je je baseert op de rendementen, zou je dat ook al in de overbruggingsperiode moeten toepassen. Verder moeten pensioenfondsen al in de overgangsperiode zelf kunnen beslissen of ze gaan indexeren. Daarmee komt inhaalindexatie al in de komende jaren in zicht.

Onze tweede eis: de overstap naar het nieuwe pensioenstelsel moet eerlijk verlopen. Hoe verdelen we de enorme grote pensioenpot van zo’n 1800 miljard euro over individuele pensioenpotjes voor elke deelnemer? Daarnaast is er geen oplossing voor allerlei onevenwichtigheden die de afgelopen jaren zijn ontstaan. Het gaat bijvoorbeeld om achterstandsindexatie, te lage premies en overdrachten van oud naar jong door de dalende rente. Ook dat moet in de nieuwe pensioenwet goed worden geregeld.

Onze derde eis: geef gepensioneerden een echte stem in dit hele proces. Praat niet óver hen, maar mét hen. Ook als straks het nieuwe stelsel een feit is. In het wetsvoorstel hebben de sociale partners een grote rol, ook als het om het verdelen van de pensioenvermogens gaat. Ten onrechte hebben de gepensioneerden alleen maar een hoorrecht en geen medezeggenschap. Terwijl het toch ook gaat om de verdeling van door hen gespaard geld. Er is alleen een goed draagvlak mogelijk als de gepensioneerden daadwerkelijk kunnen meebeslissen.